kafam güzel, kafam kadar güzel misin? güzelsin.
kafam bi' milyon, sen o kadar eder misin? edersin.
geçmişin her yönüyle daha güzel olduğunu -yine- kendime tezahür ettiğim bilmem kaçıncı gece.
içim, bir barajdan akan sudan hallice. alabildiğince şiddetli, yenik düşüyor yer çekimine. evet çekim, ama yer mi gök mü?
ne yaşıyorum ben, neyin içerisindeyim? bunu sorgulamamak kendimle istişarelerimde sonuçsuz kalsa da; bu kadar insanın bunu düşünmeden ömür çürütmesi bana pek yabancı geliyor. hepiniz NPC misiniz lan? bir delikanlı yok mu aranızda, itiraf etsin! bitsin bu çile! bıktım!
kafa sikme şimdi roze, neden buradayız?
"o" yüzden buradayız. bizler, istemeden, anlamadan, bilmeden esiri olduğumuz duyguların peşinden geldik buralara. en umursamadığımız, en dokunulmaz olduğumuz noktadan vurulduk yine. klasik, 3 harf 2 hece.
İNSAN, KENDİNDEN TAVİZ VERDİĞİ ANDAN İTİBAREN BAŞLAR KAYBETMEYE.
evet, ciddiyim. ha zaten her şey kendi yeri ve kendi zamanında gerçekleşseydi bunu tartışmaya da gerek kalmazdı. ama ufak bir geçmişe göz gezdirince roze anlıyor ki; kendim olsaydım, benim olur muydu? cevapsız.
çünkü; kendim olsam, o hiç olmazdı ki. hafızası güçlü bir insan değilim ama hatırladıklarım bana bunu söylüyor. şu anki roze olsa zaten hiç olmazdı da.
neyse, siktir et abi. kalsın içinde. sevgilerimle.
19.03.2022
04.44
güzel zamanlama he :d