neden başaramıyorum bu herkesçe başarılmış, yalnız ben kaldığımı hissettiğim şeyi? neden biriyle olamıyorum, neden sarılamıyorum? bu yaşıma kendimi ezik görmekten mi, yoksa korktuğumdan mı? belki bu yaşıma kadar öyleydi. ama artık değil. korkmuyorum, aksine kendime güvenim tam anlamıyla mükemmel. biri çıksa karşıma, ah o biri gelse her şey düzelecek gibi. belki her şey kötüye gidecek ama sikimde değil, ben her şeyi yaşamak istiyorum, her tecrübeyi tatmak istiyorum. ve bu tecrübeleri yaşarken kendimden ya da hayattan soğmayacağıma tam olarak olmasa da kısmen emin gibiyim. yani bu durumda bana karşı her hangi bir saldırıda (duygusal ya da fiziksel, farketmez.) kendimi çok rahat koruyabileceğimi ve kendimi kaybetmeyeceğime eminim(gibi). onu bulsam neler yapabileceklerimi söyleyim: ya da ondan önce neyi bulmak istediğimi söyleyim. hep bahsediyorum, aşk plan, proje, strateji kabul etmez. var ise aşk değildir. çıkar ilişkisidir. iki tarafta birbirinden bir şey almak istiyordur, ha he...